به گزارش واحد روابط عمومی مؤسسه خیر ماندگار، آکادمی خیر ایران در ادامه سلسله نشست‌های تخصصی خود، روز دوشنبه ۵ آبان‌ماه میزبان فرشاد یاسمیان، مدیرعامل مؤسسه «محبت و کارگشایی نیک» بود. این نشست که صد و یازدهمین برنامه از مجموعه گفت‌وگوهای «یک چای، یک تجربه» محسوب می‌شود، فرصتی برای مرور مسیر شکل‌گیری یک خیریه جوان، شبکه‌محور و ملی در ایران بود؛ خیریه‌ای که امروز با هزار نیروی رسمی و ده‌ها هزار خیر خرد، به عنوان یکی از الگوهای موفق نیکوکاری نوین شناخته می‌شود.
یاسمیان در آغاز نشست با اشاره به پیشینه فعالیت خود گفت که ورودش به عرصه نیکوکاری از فعالیت‌های فرهنگی در مسجد آغاز شده است؛ «من طلبه بودم و در مسجد کار فرهنگی می‌کردم. بعدها به من گفتند خدمت به مردم فقط منبر و مسجد نیست؛ سال ۹۸ تصمیم گرفتم کار خیریه را آغاز کنم و اولین مجموعه را با کمک چند دوست راه انداختم.»
او افزود که در همان سال‌های ابتدایی، هدفشان ایجاد مدلی تازه از نیکوکاری بود که بر شفافیت، اعتماد عمومی و مشارکت خرد استوار باشد. «ما می‌خواستیم هر کسی بتواند هرچند اندک، اما با اطمینان خاطر کمک کند. امروز بیش از صد هزار خیر داریم که مبالغی بین ۲۰ تا ۱۰۰ هزار تومان به‌صورت منظم پرداخت می‌کنند و همین جریان خرد، اساس پایداری مجموعه شده است.»
در ادامه نشست، یاسمیان درباره حوزه‌های فعالیت مؤسسه توضیح داد: «اکنون در ۲۸ استان کشور دفتر رسمی داریم و تا پایان سال به ۳۱ استان خواهیم رسید. در حوزه درمان با ۱۲۰ بیمارستان قرارداد داریم و روزانه هزینه جراحی یا داروی سه تا پنج بیمار را پرداخت می‌کنیم.»
او افزود: «به‌تازگی ۷۰ کارگاه صنعتی کوچک و ۱۰ مرکز دندان‌پزشکی در سراسر کشور راه‌اندازی کرده‌ایم تا بتوانیم ماهانه به حدود ۸۰۰۰ نفر خدمات رایگان بدهیم. در این کارگاه‌ها بیش از ۱۸۰۰ مددجو مشغول به کارند و بسیاری از آنان امروز نیروی رسمی مؤسسه محسوب می‌شوند.»
یاسمیان تأکید کرد که یکی از ویژگی‌های این مدل، پیوند اشتغال و نیکوکاری است: «۹۵ درصد نیروهای رسمی ما روزی مددجوی مؤسسه بوده‌اند. آن‌ها آموزش دیده‌اند، مهارت پیدا کرده‌اند و حالا در جایگاه کارکنان رسمی مشغول خدمت‌اند.»
یکی از بخش‌های تأثیرگذار سخنان یاسمیان، توضیح درباره پروژه «مهرآمن» بود؛ مرکزی که از بهزیستی مجوز گرفته و به نگهداری و بازتوانی دختران و زنان آسیب‌دیده اختصاص دارد. او گفت:
«ما خانه‌هایی مستقل برای دختران ترخیص‌شده از بهزیستی یا زنان آسیب‌دیده اجتماعی تهیه کرده‌ایم؛ با امکانات کامل و فرصت اشتغال در داخل مؤسسه. هدف این است که بازگشت به زندگی برایشان ممکن شود، نه صرفاً پناه موقت.»
یاسمیان در بخش دیگری از نشست، با تأکید بر اهمیت تربیت نیروی انسانی گفت: «در سال‌های اول فکر می‌کردم مهم‌ترین چیز جذب خیر و تأمین منابع است؛ اما حالا می‌دانم که هیچ سرمایه‌ای بااهمیت‌تر از نیروی انسانی نیست. اگر آدم درست پرورش دهی، خودِ مردم خیر می‌آورند. همه چیز از انسان شروع می‌شود.»
او افزود: «در حال حاضر هزار نفر حقوق‌بگیر و بیمه‌شده داریم. این رشد طی پنج سال اتفاق افتاده، اما حاصل ساختارمند کار کردن و شبکه‌سازی است. ما در هر استان نیروهای بومی تربیت کرده‌ایم و با ابلاغ رسمی، مسئولیت نمایندگی مؤسسه را به آنان سپرده‌ایم.»
در پاسخ به پرسش درباره چالش‌های نظارت بر شبکه‌ای به این گستردگی، یاسمیان گفت: «فساد هم بوده، خطا هم داشتیم؛ اما گریزی نیست. باید تجربه کرد، آزمون داد و از دل خطاها یاد گرفت. همین تجربه‌هاست که نهادها را بالغ می‌کند.»
او در ادامه به تفاوت میان کار خیریه ساختاریافته و فعالیت‌های جهادی اشاره کرد: «کار جهادی ارزشمند است، اما معمولاً موقتی است. ثبت رسمی مؤسسه و داشتن مجوز باعث اعتماد مردم و همکاری گسترده‌تر می‌شود. هدف ما نیکوکاری زیرساختی است، نه حرکت مقطعی.»
یاسمیان در پاسخ به پرسش مجری درباره موانع توسعه نیکوکاری در کشور گفت: «بزرگ‌ترین مانع، نبود شبکه‌سازی و تخصص‌گرایی است. هرکس در حوزه‌ای توان دارد، باید همان‌جا متمرکز شود و بعد همه این تخصص‌ها در کنار هم یک شبکه ملی بسازند. وقتی زلزله، سیل یا بحران اجتماعی پیش می‌آید، اگر چنین شبکه‌ای وجود داشته باشد، مردم دقیق‌تر و مؤثرتر کمک خواهند کرد.»
او افزود: «امروز موازی‌کاری و پراکندگی زیاد است. خیلی از مجموعه‌ها کار مشابهی انجام می‌دهند بدون هماهنگی. این باعث اتلاف منابع و سردرگمی مردم می‌شود.»
در پایان نشست، یاسمیان درباره چشم‌انداز آینده مؤسسه گفت: «آرزویم این است روزی برسد که در ایران هیچ بیماری به خاطر نداشتن هزینه درمان رنج نکشد. دوست دارم وقتی کسی مشکلی دارد، اولین فکری که به ذهنش می‌رسد، مراجعه به یک مؤسسه مردم‌نهاد باشد، نه ناامیدی. در حوزه اشتغال هم تلاش می‌کنیم هیچ نیازمندی بدون شغل نماند.»
او تأکید کرد: «در پنج سال گذشته صدها مددجو با کمک مؤسسه صاحب شغل شده‌اند و جالب است که بسیاری از آنان امروز خودشان خیر شده‌اند. این یعنی چرخه نیکوکاری کامل شده است.»
این نشست با پرسش و پاسخ شرکت‌کنندگان حاضر در سالن و فضای مجازی و جمع‌بندی مجری درباره اهمیت اشتراک‌گذاری تجربه‌های واقعی در مدیریت مؤسسات خیریه به پایان رسید.