به گزارش واحد روابط عمومی خیر ماندگار، بیست‌وهفتمین اپیزود پادکست نیک‌آوا با عنوان «پاکستان؛ خانه دوم ما» منتشر شد. این اپیزود بخشی از فصل سوم پادکست است که با محوریت «نیکوکاری در همسایگان ایران» تولید می‌شود و به بررسی جلوه‌های انسان‌دوستی، ادب و فرهنگ مشترک در کشورهای پیرامونی ایران می‌پردازد.

در این قسمت، سه چهره از حوزه‌های فرهنگی و فکری درباره عمق رابطه فرهنگی ایران و پاکستان سخن می‌گویند؛محمدحسین باقری، مدیر اندیشکده اقبال، از ریشه‌های تمدنی و پیوند تاریخی دو ملت، احمد شهریار، شاعر و نویسنده پاکستانی، از نسبت شعر اردو و زبان فارسی و انسیه نجارزاده، مردم‌شناس و پژوهشگر، از تجربه زیسته و میدانی خود در پاکستان و مشابهت‌های اجتماعی میان مردم دو کشور می‌گویند.
در ابتدای این گفت‌وگو، انسیه افغان و مجید غلامی گویندگان و میزبانان پادکست نیک‌آوا به این نکته می‌پردازد که پاکستان از دل فرهنگی برخاسته که قرن‌ها با تمدن ایرانی درآمیخته بوده است؛ از دوران غزنویان تا گورکانیان، از زبان فارسی در دربارها و مدارس تا حضور شاعران بزرگی چون بیدل دهلوی و اقبال لاهوری که شعر و اندیشه‌شان بر شانه‌های فرهنگ ایرانی استوار است.
در گفت‌وگو با محمدحسین باقری، بر جایگاه تاریخی زبان فارسی در هویت ملی پاکستان تأکید می‌شود؛ زبانی که قرن‌ها زبان رسمی شبه‌قاره بوده و هنوز در میان ادیبان و اندیشمندان پاکستانی زنده است.
او یادآور می‌شود که در گذشته، حتی پس از استقلال پاکستان نیز، فارسی در مدارس رسمی تدریس می‌شد و مردم این کشور در دفاع از آن به خیابان آمدند؛ چرا که اردو خود از دل فارسی برآمده و بیش از هفتاد درصد واژگان آن ایرانی‌تبار است.
در بخش دوم، احمد شهریار، شاعر و نویسنده پاکستانی، از پیوندهای ادبی و احساسی دو ملت سخن می‌گوید و تأکید می‌کند:«شاعران ما عاشق حافظ و سعدی‌اند؛ هر روزمان همان عروضی است که در ایران استفاده می‌شود.»
او پاکستان را «سرزمین تضادها و در عین حال، سرزمین همدلی» می‌خواند و نیکوکاری را یکی از ویژگی‌های فرهنگی مشترک میان مردم دو کشور می‌داند؛ فرهنگی که در مهمان‌نوازی، جشن‌ها، آیین‌ها و ادبیات دینی و عرفانی تبلور یافته است.
در ادامه، انسیه نجارزاده، مردم‌شناس و رکاب‌زن ایرانی که تجربه سفر به نقاط مختلف پاکستان را دارد، از زیست فرهنگی این کشور روایت می‌کند. او از شباهت‌های عمیق در آیین‌ها و رفتارهای اجتماعی می‌گوید؛ از نوروز و سفره‌های سنتی در گلگت تا جشن‌های چوگان در بلوچستان و مهربانی مردم در کوچک‌ترین روستاها.
او می‌گوید: «در پاکستان، وقتی می‌فهمند اهل ایران هستی، چشمانشان برق می‌زند؛ از حافظ و مولوی می‌گویند، از فارسی و از شعر. آن‌قدر نزدیکیم که گاهی فراموش می‌کنیم چقدر از هم دوریم.»
اپیزود «پاکستان» ضمن مرور تاریخی از روابط دو کشور، به نکات کمتر شنیده‌شده‌ای می‌پردازد؛ از ریشه‌ی فارسی سرود ملی پاکستان و تأثیر اندیشه اقبال لاهوری، تا نقش ایرانیان مهاجر در تحولات فرهنگی و سیاسی این کشور، از جمله خانواده بوتو که ریشه در ایران دارند.
همچنین در بخشی از این اپیزود، موسیقی سنتی پاکستان ـ از «قوالی» تا «غزل» ـ به عنوان جلوه‌ای از معنویت شرقی و زبان مشترک احساسات انسانی معرفی می‌شود؛ موسیقی‌ای که همچون نیکوکاری، مردم دو سرزمین را در یک طنین واحد به هم پیوند می‌دهد.
پادکست نیک‌آوا با طراحی پوستر مهدی شاهپوری، موسیقی پاشا یثربی و پژوهش انسیه افغان و مجید غلامی،  از تولیدات استودیو نیک‌سو در مرکز فرهنگ نیکوکاری (وابسته به خیر ماندگار) است.
در پایان این اپیزود، نیک‌آوا با همان لحن آشنای انسانی خود، از مخاطب دعوت می‌کند که نیکوکاری را نه فقط در مرزهای ملی، که در پیوندهای فرهنگی و زبانی میان ملت‌ها جست‌وجو کند؛ چراکه همان‌گونه که راوی می‌گوید: «ما می‌بالیم به داشتن زبانی مشترک که نامش فارسی است؛ زبانی که جانِ کلام را از مرزها عبور می‌دهد.»
شما می‌توانید بیست‌وهفتمین اپیزود پادکست نیک‌آوا با عنوان «پاکستان؛ خانه دوم ما» از اینجا بشنوید.