به گزارش واحد روابط عمومی خیر ماندگار، جلسه دوم کارگاه آموزشی «حکمرانی ملی خیر» روز دوشنبه ۲۴ آذرماه با حضور جمعی از مدیران، فعالان اجتماعی، کنشگران حوزه نیکوکاری و نمایندگان مؤسسات خیریه در سالن جلسات خیر ایران برگزار شد. این کارگاه از جمله برنامه‌های آموزشی آکادمی خیر ایران است که با هدف ارتقای نگاه علمی، اخلاقی و حرفه‌ای به مدیریت و حکمرانی در زیست‌بوم نیکوکاری طراحی شده است.

در ابتدای این نشست، دکتر حسن حمزه‌زاده با تمرکز بر تجربه‌های میدانی و آموزشی خود، به تبیین جایگاه «اعتماد» در تعامل با خیرین پرداخت و تأکید کرد که بسیاری از فعالان حوزه خیر، مسیر زندگی و فعالیت خود را از شرایطی دشوار آغاز کرده‌اند؛ مسیری که شناخت آن برای تعامل حرفه‌ای ضروری است.وی در این بخش گفت: «بسیاری از خیرین از صفر یا حتی پایین‌تر از صفر شروع کرده‌اند و سختی‌هایی را پشت سر گذاشته‌اند که با شرایط امروز قابل مقایسه نیست.»
در ادامه، مدرس کارگاه به نقش اخلاق حرفه‌ای در مواجهه با اطلاعات، تجربه‌ها و روایت‌های شخصی خیرین اشاره کرد و این موضوع را یکی از ارکان حکمرانی مسئولانه در حوزه نیکوکاری دانست. وی تصریح کرد که اعتماد خیرین، سرمایه‌ای اجتماعی است که در صورت خدشه‌دار شدن، امکان بازسازی آن به‌سادگی وجود ندارد.
دکتر حمزه‌زاده در این‌باره بیان کرد: «در تعامل با خیرین، باید بدانیم چه چیزهایی را می‌توان نوشت و چه چیزهایی را نباید منتشر کرد؛ اعتماد خیر سرمایه‌ای جبران‌ناپذیر است.»
بخش دیگری از این جلسه به موضوع روایت و مستندسازی کنش‌های خیرخواهانه اختصاص داشت. مدرس کارگاه با نقد نگاه صرفاً آماری به فعالیت‌های نیکوکاری، تأکید کرد که تمرکز بر اعداد و گزارش‌های مالی به‌تنهایی نمی‌تواند منجر به اثرگذاری پایدار شود و آنچه کنش خیر را در حافظه اجتماعی ماندگار می‌کند، روایت درست و مسئولانه آن است.
او در همین زمینه گفت: «اخباری که صرفاً بر عدد و رقم تکیه دارند، اثرگذار نیستند؛ این روایت است که به کنش خیر معنا و ماندگاری می‌بخشد.»
در ادامه جلسه، دکتر حمزه‌زاده با اشاره به تجربه‌های مستندسازی زندگی خیرین، توضیح داد که روایت‌پردازی در حوزه نیکوکاری صرفاً بازگویی اقدامات نیست، بلکه بازتاب تجربه زیسته، مسیر شکل‌گیری انگیزه‌ها و زمینه‌های اجتماعی کنش خیر است. به گفته وی، روایت صحیح می‌تواند پلی میان تجربه‌های فردی امروز و الهام‌بخشی اجتماعی در آینده ایجاد کند.
وی در این بخش تأکید کرد: «روایت، پلی است میان اقدام امروز و الهام فردا؛ اگر کنش خیر روایت نشود، تکثیر نخواهد شد.»
در بخش پایانی نشست، مدرس کارگاه به جایگاه مستندسازی به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از فرآیند نیکوکاری اشاره کرد و آن را نه یک فعالیت جانبی، بلکه بخشی از خودِ کنش خیر دانست؛ اقدامی که می‌تواند تجربه‌های فردی را به سرمایه‌ای جمعی تبدیل کند.
دکتر حمزه‌زاده در جمع‌بندی مباحث گفت: «مستندسازی بخشی از خودِ کار خیر است، نه فعالیتی حاشیه‌ای.»
جلسه دوم کارگاه «حکمرانی ملی خیر» با گفت‌وگو و طرح پرسش از سوی شرکت‌کنندگان درباره چالش‌های روایت، اخلاق حرفه‌ای، شفافیت و تعامل با خیرین ادامه یافت و در نهایت با جمع‌بندی مباحث آموزشی به پایان رسید.