دکتر شکوه علیزاده مدیرعامل مؤسسه تاک گفت: افراد مبتلا به اوتیسم در سطح خفیف می‌توانند زندگیِ اجتماعی را تجربه کنند اما برای طیف‌های شدید، داستان متفاوت است‌. در واقع زندگی افراد مبتلا به اوتیسم بستگی دارد به شدت اختلال و مداخلاتی که دریافت می‌کنند و شرایط محیطی.

به گزارش روابط عمومی روابط عمومی خیر ماندگار، چهل و پنجمین نشست از سلسله‌نشست‌های یک چای، یک تجربه با موضوع معرفی و آشنایی بیشتر با فعالیت‌های مؤسسه تاک (تربیت انسان کارآمد) با حضور دکتر شکوه علیزاده مدیرعامل مؤسسه در روز دوشنبه نهم بهمن‌ماه از ساعت 15:00 به شکل حضوری در محل آکادمی خیر ایران و آنلاین در بستر اینستاگرام وسایت آکادمی برگزار شد.

در  این جلسه علیزاده ضمن اشاره به تاریخچه شکل‌گیری این مؤسسه، درباره محور فعالیت‌های مؤسسه گفت: مؤسسه تاک در حوزه مداخلات مؤثر با رویکرد رفتار درمانی فعالیت می‌کند. این مؤسسه در مدرسه اتیسم خود، برای کودکان طیف‌های مختلف اتیسم مداخلاتی با رویکرد مؤثر انجام می‌دهد. 

وی در ادامه گفت: در کنار آموزش به کودکان، تربیت مربی یکی دیگر از فعالیت‌های تاک است که با گزینش فارغ‌التحصیلان کارشناسی یا کارشناسی ارشد رشته روانشناسی، در سه مرحله آموزشی، کارورزی و سوپرویژن این دوره شرکت می‌کنند.

دکتر علیزاده درباره «زمان تشخیص اتیسم» گفت: از بدو تولد این بیماری نشانه‌ای ندارد، از 18 ماهگی با علائم علاقه نداشتن به بازی، تأخیر در مهارت‌های گفتاری و زبانی، یا ناراحتی از تغییر در برنامه‌های روزمره و واکنش نشان ندادن به عوامل محیطی می‌توان تشخیص داد. با تشخیص این بیماری از 3 تا 5 سالگی فرصت مداخله زودهنگام و کنترل این اختلال را از او نگیرید چون اگر مداخله را از دست بدهید فرصت آموزش کودک را از دست می‌رود.

در کنار تمام این فعالیت‌ها، تاک در حوزه‌های نوروفیدبک، درمان اختلالات رشدي تحولي ديگر مانند بیش فعالی و نقص توجه، اختلال یادگیری، زوج درمانی، مشاوره خانواده، کلاس‌های هنری و تکمیلی هم خدمات ارائه می‌دهد.

ضرورت جایگزینی «مشارکت» به جای «رقابت» در فضای خیریه‌ها

وی در پاسخ به این سؤال که چقدر شبکه‌سازی یا تشکیل اتحادیه در حوزه اوتیسم را ضروری می دانید، گفت: شبکه‌سازی و افزایش ارتباط بین موسسات ضروری و مورد تاکید ماست.‌ فضای شبکه‌سازی بین خیریه‌ها کمرنگ است. امیدوارم با تغییر فضای رقابتی، عملگرایی در سمن‌ها و فضای مشارکتی را شاهد باشیم. به لحاظ فرهنگی باید روی این موضوع کار کنیم. باید به این نتیجه برسیم که مشارکت داشته باشیم چون رقابت برای کسب و کار است نه ما.

 نحوه کار مربیان در موسسه تاک پرسش دیگری بود که مطرح شد و علیزاده مقدم در پاسخ گفت: مربیان ما با وجود سختی کار، عاشقانه و داوطلبانه کار می‌کنند. کار مربیان در این حوزه خیلی سخت است. زمانی برای بچه‌ها کلاس نقاشی و سفال داشتیم اما گاهی می‌دیدیم که مربیان خود را با سفال مشغول کردند تا ذهنشان آزاد شود.‌ کار با افراد مبتلا به اوتیسم فرسایشی و طاقت فرساست. اگر با عشق به این کار نگاه نشود، ارتباطی بین مربی و بچه ها بوجود نمی‌آید‌.

 کمبود مربی مرد در حوزه اوتیسم

وی ادامه داد: مربیان ما در خانواده، فرد مبتلا به اوتیسم ندارند که به خاطر آن ترغیب به کار در این حوزه شده باشند. به نظرم علاقه به کودکان است که آن‌ها را به این کار سوق داده. ما ۶ مربی خانم و یک مربی آقا داریم که رنج سنّی آن‌ها بین ۲۵ تا ۳۲ سال است‌. کمبود مربی مرد در این حوزه زیاد حس می‌شود.‌ پسران ۱۵ ،۱۶ ساله ای داریم‌ که برای الگوپذیری نیازمند مربی مرد هستند.

 مدیرعامل موسسه تاک در پاسخ به این سؤال که عاقبت بچه‌های اوتیسم بعد از ۱۸ سالگی چه می‌شود، بیان کرد: این مسئله یکی از بزرگترین دغدغه‌های خانواده‌هاست. عملکرد افراد اوتیسمی بر اساس نوع اختلال متفاوت است‌. در سطح خفیف آن‌ها می‌توانند به مدرسه بروند و هنری هم یاد بگیرند.‌ به عنوان مثال حسابدار انجمن اوتیسم ایران، خودش مبتلا به اوتیسم است‌. آن‌ها در سطح خفیف می‌توانند زندگیِ اجتماعی را تجربه کنند اما برای طیف‌های شدید، داستان متفاوت است‌. در واقع زندگی افراد مبتلا به اوتیسم بستگی دارد به شدت اختلال و مداخلاتی که دریافت می‌کنند و شرایط محیطی.

گفتنی است سلسله نشست‌های یک  چای-یک تجربه در روزهای دوشنبه هرهفته از ساعت 15 الی 16:30 در محل آکادمی  خیر ایران برگزار می‌شود، عموم علاقمندان می‌توانند جهت شرکت در نشست‌های  آتی آکادمی خیر ایران با شماره‌های 86096304-09912069037 تماس حاصل فرمایند.